Stefaan Van Gool (1963) is een vooraanstaande Belgische kankeronderzoeker en oncoloog. Voor velen belichaamt hij de essentie van toewijding en doorzettingsvermogen in de strijd tegen kanker. Deze strijd begon toen hij, na zijn studie geneeskunde aan de KU Leuven, zowel een PhD-traject doorliep, als ook Kindergeneeskunde studeerde. Zijn PhD-thesis, over het onderdrukken van het immuunsysteem (bijvoorbeeld bij transplantaties) bleek hem zijn hele verdere carrière bezig te houden.
Kindergeneeskunde en oncologie
Hij koos voor de studie kindergeneeskunde omdat dit een erg breed veld is. Van Gool: “Een kind kan iets in de buik hebben, iets in zijn oor, in zijn neus, in zijn keel, een longontsteking, een voet dat mankt. Je hebt van alles en nog wat bij kinderen.”
Tijdens zijn specialisatie in Leuven (België) en Münster (Duitsland) kwam Van Gool op het spoor van de oncologie, dat hem ook aansprak vanwege het brede karakter. “Dat vond ik dan eigenlijk ook wel weer een heel algemene discipline, omdat je tumoren overal in het lichaam kunt hebben. Het kan heel acuut zijn, maar soms is het chronisch. En in sommige gevallen is het terminaal. Dus het is een begeleidend zorgtraject. De kinderoncologie gaf mij eigenlijk wat ik met mijn klinisch werk wilde realiseren.”
Wilde ideeën
Stefaan Van Gool werd in het Universitair Ziekenhuis van Leuven aangesteld als kinderoncoloog. Hier werkte hij met jonge patiënten en zag hij de impact die chemotherapie en bestraling op kinderen hadden. Met de kennis vanuit zijn PhD opleiding om het immuunsysteem te onderdrukken, kwam tijdens zijn opleiding in Münster de vraag op of het omgekeerde ook mogelijk zou zijn. Zou het namelijk mogelijk zijn het immuunsysteem te trainen om bepaalde aandoeningen aan te vallen, bijvoorbeeld tumoren?
Dat idee, dat hem nooit los had gelaten, bracht hem in Leuven tot verder laboratoriumonderzoek, dat leidde tot de eerste vorm van immunotherapie bij hersentumoren. Deze ontdekking vertalen in een behandeling bracht hem uiteindelijk terug naar Duitsland, waar een dergelijke mogelijkheid zich aanbood.
Door zijn thesisonderwerp om te draaien, legde Stefaan Van Gool mee het fundament onder een revolutionaire nieuwe behandeling van kanker.
Behandel de mens, niet de tumor
Sommige artsen zouden ruimschoots tevreden zijn met een effectieve behandeling van de tumor. Van Gool gaat verder. Voor hem draait de behandeling niet om de kwaal, maar om de ziekte. Zijn (ex-)patiënten roemen hem om zijn vermogen ook emotionele steun te bieden. Van Gool: “Ik was altijd een zeer informele dokter. Je speelt met de kinderen en bent zeer nauw betrokken bij de ouders en met de emoties van de ouders.”
Zijn betrokkenheid leidde tot verschillende charitatieve initiatieven om het kankeronderzoek naar een hoger plan te tillen. Sinds 2015 werkt Van Gool in het Immun-Onkologisches Zentrum Köln, waar hij sinds 2018 medisch-directeur is. Hier doet hij waar hij goed in is: translationele geneeskunde. Van Gool: “Wat we hier doen is echt een vertaling van nieuwe wetenschappelijke inzichten naar de klinische praktijk.”
Niet lui zijn
Wat hem betreft is het nog niet gedaan met het ontwikkelen van innovatieve behandelingen. “We hebben echt nieuwe ideeën”, zegt hij. Die nieuwe ideeën, die de komende jaren nog verder ontwikkeld moeten worden, draaien om één ding: een specifiekere behandeling die nog beter aansluit bij de mens én de kwaal. Dit onderzoek doet hij met dezelfde passie en drive waarom hij bekend staan: “We moeten niet lui zijn. We moeten proactief kennis snel en efficiënt vertalen naar therapie om levenskansen van patiënten met kanker te verbeteren met behoud van levenskwaliteit.”